Voordat ik begon met koude training, ging ik ongemak zoveel mogelijk uit de weg. Als ik iets meemaakte wat pijnlijk was, dan schonk ik er geen aandacht aan, hup schouders eronder en weer doorgaan. Het liefst wilde ik dat niets mij kon raken. Ik zocht veel afleiding in uitgaan, drinken, afspreken met vrienden en daten. En zo sleepte ik de pijn - half onderdrukt - jaren met me mee. Totdat zoveel zich had opgestapeld en na de zoveelste tegenslag in mijn leven de emmer overliep e

Als je gaat trainen met de kou is het belangrijk dat je goed naar de signalen van je lichaam luistert. Dat je je focust op de sensaties in jouw lijf en voelt waar jouw grens ligt en dat je deze grens eert. Vaak zijn we geneigd om onszelf te pushen, verder te gaan, kijken hoe lang we het volhouden ook al is het op ons tandvlees. Het gevaar hiervan is, als je niet goed naar je lichaam en je grenzen luistert, dat je te lang in het ijskoude water blijft en onderkoelt raakt. Best

Nadat ik met Wim een week op reis was geweest naar Polen, in ijswater zwom en bergen beklom, voelde ik me zo krachtig! Ik bleef elke dag trainen met ademwerk en de kou en met de jaren kwam er steeds meer verdieping. In de eerste winter na mijn Polen reis zwom ik elke ochtend in het koude water van de Piushaven om de hoek van mijn appartement. In de zomer wanneer het water daar te warm voor me werd, douchte ik elke ochtend koud. Na een jaar koudetraining ging ik in de winter m

Mijn reis met koudetraining startte net nadat ik 5 jaar geleden door een stonede automobilist was geschept en met een hersenschudding thuis zat. De jaren daarvoor leefde ik heel erg vanuit mijn hoofd, ik wilde alles kunnen rationaliseren, analyseren, plannen, controle houden. Ik werkte hard, maakte lange dagen en ik ging maar door. Na de aanrijding zat ik ineens maanden thuis, op bed met niet te veel prikkels om me heen en voelde ik me een zwak zielig vogeltje. Tijdens mijn